In de reeks ‘In focus’ richten we de schijnwerper op de mensen en gebeurtenissen die Labora, de abdij en de Keizersberg vormgeven (en –gaven) doorheen de tijd. Deze week is dat fotografe & kunstenares Marilyn De Smet.

Wie ben je? 

Mijn naam is Marilyn De Smet en ik zou mezelf omschrijven als een optimistisch persoon, een romantische ziel en een dromer. Ik ben mama van twee kindjes en daarnaast ook een avonturier, een natuurvrouw, een surfer, een zeefanaat, iemand die graag buiten is – iemand die creatief door het leven surft, zeg maar. Een levensgenieter, voilà! 

Wat doe je op Labora? 

Ik heb hier een atelier. Da’s echt mijn plekje - mijn Maryland zeg maar - waar ik echt volledig mezelf kan zijn en mezelf kan ontwikkelen op creatief niveau. Ik maak hier beelden en objecten op verschillende manieren: fotografisch, met collage, met epoxy of met andere materialen. In mijn werk speelt mijn intuïtie een centrale rol. Al mijn werken zijn bovendien gebaseerd op natuurelementen. Ik ga in de natuur op zoek naar verwarring of zoek net vergelijkingen op tussen verschillende elementen. Ik toon mijn werk op een zachte manier – voornamelijk op German Etching Paper. Dat is een speciaal soort papier dat niet mat of glanzend is, maar wel heel tactiel en op die manier mooi aansluit bij de natuur. Mijn atelier is echt mijn veilige plek waar ik volledig tot rust kan komen – wat ook nodig is als je wil creëren. 

Hoe ben je hiermee begonnen? 

Ik ben met verschillende projecten bezig geweest die dan weer tot andere richtingen hebben geleid. Alles loopt zoals het loopt doorheen de tijd. Wel zijn er een paar constanten in mijn werk en leven, zoals surfen, skaten en de zee – dat zit erin en gaat er ook nooit meer uit. Dat zijn mijn happy places. Die maken ook dat ik op de plaatsen kom waar ik mijn natuurbeelden kan fotograferen. We zoeken bewust plaatsen op waar de natuur triggert en komen zo op plekken die heel puur zijn, heel basic ook.  

Jaren geleden richtte ik de Leuvense Longboard Ladies op. Het skaten bracht vrouwen bij elkaar en dat zorgde voor iets speciaals. Voor mij is dat iets heel belangrijk: vrouwen onder elkaar. Mannen hebben ook hun mannendingen, wel, wij hebben dat ook nodig. Het schept een band. Dat gegeven evolueerde doorheen de tijd. Nu komen wij elke volle maan samen met een groepje vriendinnen – soms binnen, soms buiten bij een gezellig kampvuur. Elke keer bespreken we dan een aantal topics die onze groei en ontwikkeling bepalen zoals: “wat zijn je intenties geweest? Wat is (niet) gelukt? Waar ga je komende maand aan werken? Wat ga je loslaten?” We noemen dat onze “maanrituelen”.  

Vroeger deed ik veel fotoreportagewerk maar daar ben ik sinds 2018 mee gestopt. Ik wil er zijn voor mijn kinderen. Mijn man heeft een eigen onderneming die hij sinds 2013 uitbouwt. Hij is heel ambitieus en focust op zijn bedrijf. Daardoor komt er in het huishouden veel bij mij te liggen wat ik met veel liefde op mij neem. We hebben misschien een andere verdeling dan sommige andere koppels, maar voor ons werkt het heel goed op die manier. Dat maakte ook dat reportagewerk moeilijker werd. Toen mijn jongste kind drie jaar werd, heb ik dan ook gezegd: “dat weekendwerk, dat gaat niet meer.” Uiteindelijk zorgt dat er wel voor dat ik sinds dan volledig kon focussen op mijn eigen werk. 

Mijn eigen werk is dus het resultaat van die periode tussen 2018 en nu – dat blijft groeien en ik kom bij elke nieuwe reeks tot nieuwe inzichten dus da’s fantastisch. Af en toe doe ik wel nog reportagewerk. Zo ging ik onlangs mee op een internationale retreat voor vrouwen op Ibiza. Die reportage lag wat buiten mijn comfortzone. Het was al lang geleden dan ik nog een reportageshoot deed en bovendien was ik nog nooit op retreat geweest.  Ik was heel benieuwd naar hoe dat allemaal in z’n werk ging. Het was een ongelooflijke, unieke en magische ervaring, echt next-level, heerlijk spiritueel en intuïtief – wat ook wel in mijn aard ligt. 

Leg eens uit; dat spirituele en intuïtieve - hoe zie je dat precies? 

Ik heb het liever over de term “intuïtie”. De term “spiritueel” wordt al snel iets beladen. Iedereen heeft intuïtie. Je wordt ermee geboren, maar vergeet of verleert dat vaak doorheen de jaren. Zo kan je intuïtie ondergesneeuwd worden waardoor je er contact mee verliest. Terwijl ik er sterk van overtuigd ben dat als je naar je buikgevoel luistert en daarnaar handelt – in combinatie met logisch verstand natuurlijk –, de rest ook wel volgt. Dan ben je één met wie je bent. 

Wat is voor jou een bijzondere plek in of rond de abdij?  

Ik kwam hier vroeger ook al vaak. Ik had een fotostudio beneden aan voet van de Keizersberg dus ik kwam hier vaak voor shoots in het park. Het is écht een mooie plek; je hebt zicht, je hebt een horizon, je ziet de seizoenen - wat ik ook heerlijk vind. Ja, het is hier echt een magische plaats.  

Er zijn twee plekken die er voor mij bovenuit springen. De grote klimboom naast de waterput en het hoge gras als je het padje volgt om weer naar beneden te gaan richting Vaartkom. Die heuvel met dat hoge gras geeft mij echt het gevoel alsof ik in Zuid-Frankrijk ben. 

Welke verrassende of verrijkende ontmoetingen heb je hier al gehad? 

Ik heb hier echt al zalige ontmoetingen gehad. Eén van de redenen waarom ik hier heel graag mijn atelier hier wou hebben, is ook omdat je voelt dat jullie Labora hebben opgestart met een ziel. Eentje waarbij verbinding centraal staat. Veel mensen zouden over dit project zeggen “jullie zijn zot om hieraan te beginnen” maar jullie doen het gewoon en je ziet dat het werkt. Ook het feit dat hier nog een heleboel andere (jonge) kunstenaars te vinden zijn, trok me aan. Ik leer veel bij van hen en ik vind het ook fascinerend om te zien hoe jonge kunstenaars in het leven staan – dat inspireert mij. 

Zo heb je bijvoorbeeld Amber van Studio Annext. Zij was de eerste persoon die ik beneden in de gang tegenkwam toe ik hier voor het eerst op verkenning kwam. Zij straalt heel veel uit: ze is vrolijk, jong en heel energierijk. Het maakte me nieuwsgierig over hoe het zou zijn om tussen deze pas afgestudeerde kunstenaars te zitten, die door Cas-co en Annext worden opgevolgd. Ook met Rachael, de Britse kunstenares, heb ik een hele goeie klik. 

Het is fijn om met gelijkgestemden en met andere mensen uit de kunstwereld samen te zitten, maar het is ook de diversiteit aan mensen die me erg aanspreekt. De kinesisten beneden ben ik ook al tegengekomen. Aan de mensen op de gang van de coworking heb ik ook al veel gehad, ook al zie ik hen niet zo vaak. 

Wat wil dat zeggen voor jou “werken in focus”? 

Voor mij gaat dat heel erg over een rustpunt vinden. Ik heb nood aan rust, stilte en een eigen plaats waar ik kan rommelen; om letterlijk de deur toe te kunnen doen en mijn eigen coconnetje te hebben, en dat kan ik hier. Ook heel leuk is het feit dat ik mijn werken kan tonen en presenteren in de verschillende ruimtes wanneer er mensen op atelierbezoek komen. De ruimtes sluiten goed aan bij mijn werk. Het is hier niet steriel, de ruimtes hebben karakter en zijn niet afgewerkt zoals een standaard “Shutterstock” kantoorruimte. Ik kan hier echt de dingen doen die ik wil doen, ik ervaar hier geen rem.  

Wat motiveert je in je werk? 

Mijn missie is om werken te maken die inspelen op de intuïtie van de kijker. Werken die mensen uitdagen om te (onder)zoeken waar ze precies naar kijken. Beelden die de fantasie prikkelen en bijgevolg een bepaald effect hebben op het gemoed. Als het je hart sneller doet slaan en je er gelukkig van wordt, of het iets doet met jou, is mijn missie geslaagd. 

Zo was er een tijdje terug een meisje die een werk van me had gekocht. Ze maakte een zeer moeilijke periode door maar toen ik haar maanden later tegenkwam, vertelde ze met tranen in haar ogen dat het zien van mijn werk haar de kracht gaf om elke ochtend weer op te staan, ook al had ze daar helemaal geen zin of kracht voor. Dat je iets kan maken dat zo’n effect heeft op iemands leven, is ongelooflijk. Exact daar doe ik het dus voor. 

Hoe ontspan je? 

Ik heb verschillende manieren om te ontspannen en hou ook van variatie. Wat ik wel elke dag doe is reiki: een vorm van Japanse handoplegging waarbij je universele levensenergie doorgeeft – in dit geval aan mezelf. Klinkt misschien heel zweverig maar voor mij werkt het. Het is eigenlijk een soort meditatie en ik probeer die elke ochtend en elke avond te doen. 

Iedereen is binnen z’n eigen drukke leven op zoek naar bepaalde rustpunten om bij op te laden. Ik vind die in de zee, in de natuur en in mijn beelden maken. Mijn lievelingsplekken in de hele wereld zijn Marroko, Mentawais en Zarautz. Surfen kunnen we hier uiteraard niet elke dag doen, maar suppen op de Dijle, naar het meer van Rotselaar gaan of gewoon gaan wandelen in het bos of in de velden zijn wel activiteiten binnen handbereik. Daarnaast is mijn atelier echt mijn oplaadpunt – dus wanneer ik hier kan werken, is dat zalig. Zo zet ik alles even uit. 

Wat brengt de toekomst? 

Ik ben aan het werken aan drie nieuwe reeksen:  

Eentje waarbij ik abstracte beelden maak met ongrijpbare natuurfenomenen – denk bijvoorbeeld aan hoe het licht valt op water of stofdeeltjes. Het zijn sfeervolle, bevreemdende shots. In een andere reeks probeer ik aan de hand van kleuren en patronen die ik doorheen de jaren verzameld heb, een portret te maken van iemand die ik goed ken. Ik associeer bepaalde kleuren met bepaalde mensen en probeer dat nu eens visueel uit te werken. De laatste reeks waar ik momenteel mee bezig ben, draait rond de maanrituelen waar ik daarnet over vertelde. Ik ben nog niet zeker of ik die reeks ook effectief wil uitbrengen of gebruiken, maar in die reeks draait het dus rond bijeenkomsten van vrouwen. 

En als ik even echt mag dromen, wil ik op termijn een écht groot atelier hebben waar al mijn werken kunnen staan, mensen op bezoek kunnen komen en waar ik energetische / ontspannende massages kan geven aan kinderen en vrouwen. Een echt Maryland zeg maar. Jij ben wel de eerste aan wie ik dat zeg! 

--

Alles over Marilyn's werk vind je hier.

-- 

Labora is een maak-, denk- en werkplek in de Abdij van Keizersberg.  

Hier leven nog steeds benedictijnermonniken volgens het principe “Ora et Labora” - wat zoveel betekent als “bid en werk”. Wij doen hier aan "werk” (“Labora”) en dan nog liefst samen, in dialoog met een diverse mix aan mensen die elk op hun eigen manier werken.  

Van nomadische freelancer tot meerkoppige start-up. Van tijdelijke werkplek-voor-één-dag tot je eigen stek. Labora heeft voor iedere vraag een passende formule in onze coworking.   

Onze vergaderruimtes zijn de ultieme plek om ideeën en plannen vorm te geven. Wij zorgen voor de omkadering, jullie doen de rest.  

Kunstenaars en beoefenaars van creatieve beroepen kunnen dan weer terecht in onze ateliers.