In de reeks ‘In focus’ richten we de schijnwerper op de mensen en gebeurtenissen die Labora, de abdij en de Keizersberg vormgeven (en –gaven) doorheen de tijd. 

Wie ben je? 

Ik ben Hendrik Vandenberghe. Ik ben erbij sinds het prille begin. We kwamen hier voor het eerst in de abdij eind 2018. In 2019 gingen we dan effectief van start met Labora. 

Wat doe je in Labora? 

Best veel eigenlijk. Ik sta mee aan de wieg van Fluens, Plaatsmaekers en dus ook Labora. Het zijn allemaal redelijk uiteenlopende projecten, maar toch staat één element overal centraal: menselijk ondernemen. Dat wil zeggen dat we telkens opnieuw vertrekken van een vraag, probleem of nood. We steken veel tijd in het bedenken van een passende oplossing en gaan vervolgens op zoek naar mensen die mee aan de kar willen trekken. Bij Fluens gaat dat over digitale tools en applicaties die er mooi uit zien, maar ook eenvoudig en goed werken, bij Labora gaat het vooral over goed en mooi werken op een inspirerende plek. 

We geloven niet zo zeer in een heel methodische aanpak waarbij we een standaard checklist aflopen. Bij elk project proberen we ieders sterkte maximaal te benutten. Onze taken zijn in het algemeen niet heel strikt afgelijnd – we voelen goed aan wanneer iets doorgegeven moet worden en naar wie dat dan moet gaan. 

Wat is voor jou een bijzondere plek in of rond de abdij? 

Ik vind het behoorlijk indrukwekkend om ‘s avonds, wanneer het donker is, in de pandgang rond de binnentuin te staan. Daar hangt dan zo’n plechtstatige en rustige sfeer: magisch. Maar het is moeilijk om één specifieke plek te kiezen, ik ben een beetje verliefd op het hele gebouw. 

Welke verrassende of verrijkende ontmoetingen heb je hier al gehad? 

In het algemeen vind ik elke ontmoeting hier inspirerend. Het gebouw lokt ook altijd best heftige reacties uit bij mensen; iedereen begint hier instant te dromen van de mogelijkheden. “Kunnen we hier kampen laten doorgaan?” “Kunnen we hier ateliers in onderbrengen?” Mensen zijn altijd geprikkeld en geïnspireerd door de plek. De abdij ademt karakter uit elke kier en spleet en is net daarom ook een geweldige conversation starter. 

Broeder Maurice ontmoeten, was bijvoorbeeld echt een verrijking. Hij is vergroeid met de plek – en dat bedoel ik op de meest positieve manier –, heeft een warme persoonlijkheid en een heeft altijd een goed weetje of anekdote klaar, wat altijd fijn is voor een goed gesprek. 

Wat motiveert en inspireert je in je werk? 

Een oplossing voor een probleem of vraag bedenken en die oplossing vervolgens ook in realiteit omzetten. Dat zwoegen en ploeteren vind ik het boeiendste. Louter een oplossing uitdenken, in een Powerpoint presenteren om die vervolgens uit handen geven, daar zou ik niet gelukkig van worden. Dat probleem kan software zijn, maar evengoed hoe we mensen ontvangen hier op Labora. Het is heel fijn om dan samen met een team die oplossing uit te werken tot een resultaat dat er mooi staat. Tijdens dat proces zie ik mezelf vooral als coach en facilitator. Vanuit de helikopter zie ik wat goed loopt, wat minder loopt en stuur ik bij. 

Ik vraag mezelf wel eens af: “is dit nu het meest zinvolle dat ik op dit moment kan doen?” Je kan jezelf een schouderklopje geven wanneer je twee mailtjes gestuurd hebt, maar het is niet dat dat dan het summum van productiviteit is. Niet elke klus kan instant gratification bieden – soms moet je dingen doen die wat trager gaan en langer duren. 

“Werken in focus” wat is dat voor jou? 

Ik heb een goede afwisseling nodig tussen momenten alleen en momenten samen met collega’s. In Labora vind je genoeg hoekjes en kantjes om die rust op te zoeken. Evengoed kan een inzichtelijk gesprek op de gang een project in een stroomversnelling brengen. 

Hoe ontspan je? 

Een wandeling door het park voor of na de werkdag helpen me al om mijn gedachten te ordenen. “Wat wou ik doen vandaag? Is dat gelukt? Hoe ziet de rest van de week eruit?” 

Verder ben ik niet zo goed in het onderhouden van systematische hobby's. Ik ging voor de pandemie met mijn vriendin dansen: echt zo de trouwfeest-classics. In de hoop dat we dat dan super goed zouden kunnen op het moment dat alle vrienden begonnen trouwen. Beetje een slag in het water natuurlijk, want trouwfeesten zijn op dit moment niet echt dik gezaaid. Maar we leven op hoop! 

Ik lees wel veel meer sinds vorig jaar. Thinking Fast and Slow van Daniel Kahneman was echt een openbaring voor mij. Mensen dénken dat ze rationeel zijn, maar worden eigenlijk door hun eigen intuïtie gefopt – dat is de premisse van het boek. Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer was nog zo’n openbaring. Dat is fictie maar tegelijkertijd een scherpere analyse dan wat je op een jaar tijd aan kranten kan lezen. 

Wat hoop je de komende tijd te realiseren? 

Verder groeien met alle projecten. Tot nog niet zo gek lang gelden deden we Labora en Fluens nog in heel kleine bezetting, nu begint er stilaan een team rond te groeien. Dat vind ik uiterst interessant en motiverend. Een goed kader creëren waarin iedereen voluit aan de slag kan gaan is dan de grootste uitdaging. Maar alles bolt voorlopig goed, en dat maakt me intens gelukkig.

-- 

Labora is een maak-, denk- en werkplek in de Abdij van Keizersberg.  

Hier leven nog steeds benedictijnermonniken volgens het principe “Ora et Labora” - wat zoveel betekent als “bid en werk”. Wij doen hier aan "werk” (“Labora”) en dan nog liefst samen, in dialoog met een diverse mix aan mensen die elk op hun eigen manier werken.  

Van nomadische freelancer tot meerkoppige start-up. Van tijdelijke werkplek-voor-één-dag tot je eigen stek. Labora heeft voor iedere vraag een passende formule in onze coworking.   

Onze vergaderruimtes zijn de ultieme plek om ideeën en plannen vorm te geven. Wij zorgen voor de omkadering, jullie doen de rest.  

Kunstenaars en beoefenaars van creatieve beroepen kunnen dan weer terecht in onze ateliers.